Ebeveynlikte Ortaklık Sanatı Nedir?

Anne çocuğa ne katar?
Anne,çocuğun duygusal-bilişsel ve fiziksel gelişim için sözel ve davranışsal birçok uyaran ile içeriğe odaklanarak çocuğu anlamaya çalışır. Çocuğa güvenmeyi,güvenli bağlanmayı,ilişki kurmayı ve korunmayı öğretirken sınırları ve sosyal kuralları da öğretir.Anne,çocuğuna sevgi ve şefkatle yaklaşırken kimi zaman sinirli,kızgın ve öfkeli yaklaşabilir.Burada anne,çocuğu ile dengeli ve güvenli bağlanma ile ilişkisini yürütmelidir.

Baba çocuğa ne katar?
Anne çocuk ve ev ile ilgilenme,baba çalışma anlayışı günümüzde değişmiştir.Baba,çocuk henüz anne karnındayken ilgi,şefkat ve sevgisini göstermesi ile anneyle kurduğu güvenli bağlanmayı babayla da kurduğu araştırmalar ile bulunmuştur.

Çocuğun anne ve babasıyla ilişkisinin dengesi aynı mıdır?
Anne ve babanın,çocuğun her ihtiyacını anlamakta var bu ihtiyaçlara cevap vermelerinin aynı beceriye sahip olduğu bulunmuştur.Bu beceri çocukta aynı derecede rahatlama ve güven olduğunu göstermiştir.

Toplumsal cinsiyet ve biyolojik cinsiyet anne ve babanın sorumluluk ile yaklaşımlarını etkilemektedir.Aslında hem kadın hemde erkek birbirlerinin yaptığı işleri yapabilir.Burada görev dağılımı önemlidir. Ebeveyn olmak diyince hepimizin aklına anne,baba ve çocuk gelir.Ebeveyn illa ki anne,baba ve çocuk olmak zorunda değildir.Eşcinsel ebeveyn ve tek ebeveynlikte olabilir.Eşcinsel ebeveynlerin çocukları ile eşcinsel olmayan ebeveynlerin çocukları karşılaştırıldıklarında çocukların sosyal, duygusal, fiziksel ve akademik bir fark bulunmamış,aynı seviyede oldukları bulunmuştur.Tek ebeveynli aile yapısında ise çocuğun eksik olacağı endişesi yatmaktadır.Oysa tek olan ebeveynin alacağı destek ile hem ebeveyn hemde çocuk yaşıtları el aynı seviyede olacağı bulunmuştur.

Ebeveynlikte ortaklık sanatının ilk adımı çocuk sahibi olup olmamayı,hamilelik süreci,doğumu ve sonrasını planlamakla başlıyor.İlk adımdan sonra dengenin ve anne babanın ilişkisinin bozulması ortaklık sürecinin ilerleyişini de etkilemektedir.Ortak dil ve davranışlar hem çiftin ilişkilerini hemde çocukla olan ilişkilerinde önemlidir. Sorumlulukların dağıtılması ve işbirliği içinde olmak hem çiftler arasında hemde çocukla aralarında güven,demokrasi ile gelişimin daha etkili olduğu bulunmuştur.

Ebeveynler arası çatışmaların tekrarlanmasıyla çocuk sürekli tetikte bekler ve çarpıma öncesi işaretleri yakalamak için pusuya yatar. Bu tetikte olma hali kaygıya dönüşür. Çatışmalara maruz kalmaya engelleme eğilimine girer. Bu engellemeyi ise ya ebeveynlerinin kızacağı bir şey yaparlar ya da ebeveynlerinin dikkatini kendi üstlerine çekmeye çalışırlar.

Sonuç olarak her aile yapısı ve ebeveyne yüklenen anlam farklıdır. Anne-baba arasındaki denge, ortak dil ve davranış, birbirlerine gösterdikleri sevgi-saygı ve sadakat, sohbet, bireysel ve ortak geçirilen zaman, çatışmayı kavgaya değil çözüm odaklı ilerletmek hem çiftler arasında hemde ebeveyn çocuk ilişkilerinin daha sağlıklı olmasını sağlar. Ebeveynlerin çocuk(lar) ile hem özel hemde ortak geçirecekleri zamanlar, anladığını hissettirmek, çözümleri beraber üretebilmek, bireysel ve sosyal ilişkilerdeki sınırları öğreterek çocuğun sosyal, fiziksel,bilişsel ve duygusal olarak gelişimine katkı sağlar.