İnsan davranışı hem sosyal davranışlar gem de diğer disiplinler için inceleme konusu olmuştur. Bu açıklamalar zaman zaman birbirlerini tamamlayıcı bazen de zıt görüşler sergilemiştir.
Dedikoduyu birbirini tanıyan ve birbirinin yanında rahat hisseden iki veya daha fazla kişi arasında gerçekleşen, görünüşte boş ve amaçsız olan, üçüncü kişi(lere) hakkında değerlendirme içeren bir çeşit sosyal söylemdir. Temelinde üçüncü kişiye dair gerçek olanla ilgilidir.

Dedikodu Tipleri;
Tip 1: Kınama Tipi En yaygın tiptir. Üçüncü kişinin kusurunu başkasına ve başkalarına söyleme/aktarma şeklindedir. Örneğin; Geçen gün evine gittim,ne kadar dağınık ve pis olduğunu görsen şaşırırsın.Aktarılan şeyin ne kadar kötü, yanlış ve ayıp olduğuna dair tekrar ister.
Tip 2: Konsiltasyon Tipi Haber verilen olaya nasıl yaklaşacağına karar verememesi üzerine yapılır. Örneğin, Ayşe ile Fatma sevgililermiş.
Tip 3: Gazatecilik Tipi Üçüncü kişimin özel hayatını didikleyerek başkaları ile paylaşmadır. Örneğin; Alinin evli oğlu ayrı eve çıkmış.Geline böyle davranırsa olacağı buydu.
Tip 4: Kehanet Tipi Bireyin kötü bir yanı olmasa da gelecekte kötü yönlerini ortaya çıkarmak için yapılır. Malzeme yokken yapılır.Örneğin; İki seneye kalmaz ayrılırlar, görürsün.
Tip 5: İtibarsızlaştırma Tipi Kızgınlık ve öfke gibi duygularla ortaya çıkan tiptir. Çarpıtma, abartma, yalan fazladır.

Yapılan araştırmalar dedikoduyu üç çerçeve üzerinden ele almaktadır; Hedonik Hedef ’şimdi iyi hissetmek’,Kazanç Amacı ’kaynaklarını korumak ve geliştirmek’, Normatif amaç ise ‘uygun şekilde hareket etmek’.
Son olarak, dedikodunun gerçekliği,ne için yapıldığı ve hangi amaca hizmet ettiği önemlidir. Sınırlar ve bireysel özel hayat ile sosyal yaşamın farklılığı bireylere özgü olduğunu unutmadan dedikodu yapılmalıdır. Her durumda sosyal ilişkilere zarar verdiği unutulmamalıdır.